Op de Wallen wordt hard gebuffeld.

De wallenkanten van de Oudezijds worden vernieuwd. De vele oude panden hebben onderhoud nodig. In verband met Project 1012 zijn er nog steeds ramen die opgekocht worden en omgebouwd tot winkelruimte en/of woning. Kortom, men is lustig aan het werk.

Prima. Nu de consequenties. Bouwen betekent overlast. Betekent mannen van buiten de stad die ergens hun bus met gereedschap moeten parkeren. Betekent steigerbouwers met keiharde radio’s. Betekent soms een dagje zonder water zitten. Het normale arsenaal van zaken die gebeuren moeten.

Daar valt weinig tegen in te brengen. Alles heeft onderhoud nodig, ook de stad. Ware het niet, dat het net lijkt alsof niemand een plan trekt. Toen we hier net kwamen wonen gebeurde het om de haverklap dat we een brief op de mat vonden: Op die en die datum zult u rekening moeten houden met enige overlast van dit of dat.

Dan ging de straat open vanwege werk aan de gasleidingen. Paar weken rommel en hèhè.. zo, dat is klaar. Een maand later weer zo’n brief, nu voor de waterleiding. Zelfde stuk straat weer open, weer een paar weken rommel. En dan, de klinkers lagen er net weer in: goh, weer een brief. Telefoonkabels worden opnieuw getrokken.

En steeds opnieuw, als de daadwerkelijke klus gedaan was, lag de straat een kleine week open. Te niksen. Nu liggen straten meestal te niksen, ik bedoel hier dat er geen werk meer aan werd verricht. Dat was immers af, maar de stratenmaker had blijkbaar geen tijd om de boel weer te dichten.

Hoe moeilijk zou het zijn om dit soort klussen te coördineren? Dat je als gemeente de boel achter elkaar in de agenda zet? Die stratenmaker had toch geen tijd dus laat die boel lekker open liggen en hup, meteen door met het water en de telefoonleiding. Scheelt ook een hoop geld. Kan je dat lekker inzetten op kekke design-plantenbakken. Of handhaving ofzo.

Weet jij het ook graag beter? Vertel! Dan zijn we al met z’n tweeën!