Hoeren

Waar hoeren zijn, zijn zeelui en waar zeelui zijn, zie je tattoos. Daarom vind je misschien wel zoveel tattooshops hier in de Rosse Buurt. In de hele stad tel ik negentien winkels. Dertien daarvan zitten in deze buurt.

Graffiti en opgezette tattoos

Overigens, tatoeëren is een creatief vak als je de namen van de winkels ziet: Hanky Panky Tattoo Studio, Dermadonna Custos Tattoos, of nee deze, Walls and Skin! Zouden ze daar de muren van een appartement beschilderen als ware het de rug van een zeebonk? Nee, ik begrijp dat de mensen van deze shop ook dol zijn op graffiti. Vandaar de muren. Of wacht even… Ik lees op hun website dat zij de enigen in de hele wereld zijn, die je tatoeage kunnen ‘opzetten’ na je dood.

Tatoeage als erfgoed

Dat is bijzonder, een ingelijste tattoo. Ik lees verder en ik vind een afstudeerscriptie over het aanbieden van tatoeages ter conservatie voor musea. Ze gaan niet over een nacht ijs. De studente is er flink ingedoken en komt met een schat aan informatie. Ze bespreekt de geschiedenis van tatoeages van alle culturen tot aan de dag van vandaag. Ook onderzoekt ze of het mogelijk is dat tattoos tentoongesteld worden in musea zonder te vervallen tot een rariteitenkabinet zoals vroeger gebruikelijk was. De tatoeage als erfgoed, best leuk om te lezen.

Wilsbeschikking

Het ziet ernaar uit dat er één gaatje in de wet zit dat dit mogelijk maakt; onze wilsbeschikking. De mening van de overledene telt in Nederland zwaar mee in discutabele gevallen. De tattooshop heeft daarom een uitgebreid formulier opgesteld om zichzelf in te dekken. Formeel doneer je je tatoeage aan The Foundation for the Art and Science of Tattooing. Dit doe je -volgens het formulier- om redenen van educatieve, therapeutische of kunstzinnige aard of voor onderzoek. Uiteraard tegen vergoeding van ‘certain costs’.

Rug boven de bank

De shop leent het stukje huid vervolgens uit aan je erfgenamen. Of niet natuurlijk: ‘Nee pap, we hoeven oom Sjon z’n rug niet aan de muur. Het is jóuw broer, hang het maar lekker boven je eigen bank.’

Er schijnt ook gespeeld te worden met het idee van handtassen.

Al met al een stukje commercie dat getuigt van grote creativiteit. En dan bedoel ik niet zozeer de artistieke kant als wel het gedegen onderzoek naar hoe dit mogelijk te maken binnen de grenzen van de wet.

Hoe wonderlijk en creatief zijn wij mensen toch.

Ik ben sprakeloos. Wat jij? Laat je horen!