Heeft de goegemeente dan geen gêne meer?

Dat vraag ik me soms af sinds ik in de Rosse Buurt woon. Of: Zou dit  Sodom en Gomorra zijn? Even checken wat de Bijbel hierover te zeggen heeft.

‘Maar nog voordat Lot en zijn gasten konden gaan slapen, liepen alle mannen van Sodom bij Lots huis te hoop, jong en oud, niemand uitgezonderd. ‘Waar zijn die mannen die bij je overnachten?’ riepen ze Lot toe. ‘Breng ze naar buiten, we willen ze nemen!’

Goh, dat is mij nooit aangeboden. Kan zijn dat dat aan mij ligt, ik ben tenslotte geen man. Ik zou het aan buurman Bolle kunnen vragen. Die is goed geconserveerd en niet vies van mannenliefde. Wellicht kan hij ’s verhalen over wat hij zoal aangeboden krijgt op een doordeweekse dag in deze buurt.

Terug naar Sodom: ‘… bood Lot zijn twee jonge dochters aan, in ruil voor zijn stadsgenoten.’ Rare move. Je beschermt je gasten door je dochters te laten nemen? Je biedt twee meisjes aan in plaats van de gewenste mannen? Geen wonder dat Lot in de problemen kwam. Sociaal gezien komt ie niet erg sterk uit de bus. Maar ik dwaal af.

Het ging om de analogie tussen de Rosse Buurt en Sodom en Gomorra. Ik zie wel enige overeenkomsten, kijkende naar de foto’s. Op de bovenste foto zien we een groepje jonge mannen. Eentje houdt zijn telefoon plat in de hand. Erop ligt een wit hoopje poeder.

Op de onderste foto zien we een groepje meisjes met zwarte ballonnen in hun hand. De ballonnen zijn zojuist gevuld met het gas uit een capsule die je anders in de slagroomspuit zou draaien. Even later zuigen ze de ballonnetjes leeg, gierend van de lach.

Beide groepjes staan lekker hun ding te doen, pal voor een politie-camera.

Dit verhaal gaat volgens wiki over ‘de morele verdorvenheid van de inwoners van Sodom en Gomorra’. Maar dat wil zeggen dat wij hier als bewoners verantwoordelijk voor zijn! Dat we onze gasten blootstellen aan verdorven zaken en ze meetrekken in ons verderf!

Oef… Mijn woonwijk als Sodom en Gomorra. En ik ben verantwoordelijk. Hm. Ik kan de Bijbel nu als achterhaald wegzetten met iets als ‘morele verdorvenheid, tsss… En nog mijn schuld ook!’ Maar toch zit ’t me niet lekker.

De moeder Theresa in mij is gewekt: ‘Doe iets! Help die bloedjes van kinderen!’ Maar mijn innerlijke guru zegt doodleuk: “Ze zien je aankomen. Doe jij nou maar liefde, dat werkt als een steentje in een vijver. Dan komt alles goed.’

Voel jij je ook wel ’s verantwoordelijk voor de gang van zaken van ’t grote geheel? En wat doe je daarmee? Help! Laat ’t me weten!