Een mooi stukje innovatie bij de post.

Ziehier de postbode met moederfiets. Sinds het internet-shoppen maakte het postbedrijf een glorieuze comeback. Met de opkomst van email was iedereen ervan overtuigd dat fysieke post een zachte dood zou sterven. Toch?

Ook het postbedrijf had weinig fiducie in het overleven van de eigen tak van sport. Veel postkantoren werden wegbezuinigd, zo ook de postbodes. De mannen van het postkantoor om de hoek klaagden steen en been en waren huiverig voor hun toekomst. Behalve die ene, die zag kansen om nu eindelijk naar het buitenland te emigreren, maar dat terzijde.

Bleek daar toch inene de markt weer aan te trekken! Met de opkomst van het internetwinkelen kreeg het vak postbode een geheel nieuwe impuls: pakketbezorging. De mannen werden weer aangetrokken maar nu als ZZP’er want men had ondertussen wel geleerd dat vast personeel een loden last was.

Pakketjes zijn niet zo makkelijk mee te nemen op de fiets dus de nieuwe postbode heeft verplicht een bus. Wat een bummer als je dan het centrum als wijk toegewezen krijgt! Het wemelt hier van de straatjes waar je niet in mag met de auto. Sterker nog, na acht uur ’s avonds kan je zelfs de hele wijk niet meer in.

In de praktijk betekent dat twee meter rijden en dan een gebied met de omvang van een paar voetbalvelden, lopend bedienen. Met een stapel pakjes in je armen, als was je de hoofdpiet. Geen ideale arbo-omstandigheden.

Mijn postbode had een systeem bedacht. Iets meer lopen maar minder sjouwwerk: hij belde eerst aan bij de betreffende huizen of er iemand thuis was. Vervolgens rende hij naar zijn bus en haalde dan alleen de pakjes op voor de mensen die de deur open hadden gedaan. Best efficiënt, maar sindsdien stond er altijd zweet op zijn bovenlip.

En nu deze oplossing: milieuvriendelijk, goed voor de conditie, comfortabel en nul energieverlies: postbode op moederfiets! Kids eruit, post erin en gaan!

Wie had nou gedacht dat de omstandigheden je soms dwingen om zoiets ouderwets als een fiets weer uit de schuur te trekken. Weliswaar in een nieuwe jas, maar toch.

Sta jij er ook wel eens van te kijken hoe innovatie soms gewoon een herhaling van zetten blijkt te zijn? Of heet dat ‘een dagje ouder worden’?