Boodschapje

‘Mam, jaai nog iets naudig van de hoek?’

Buurvrouw Bep raakt slecht ter been. Haar dochter woont om de hoek en brengt af en toe een boodschapje voor haar mee. ‘Ja pop, kom effe bauven, ik heb een lijssie!’ galmt het door het trappenhuis.

Versleten

Dochter Kimberly hijst zich hijgend naar boven. Zij is ook de jongste niet meer en heeft wat moeite met haar versleten knieën op de smalle trap. Haar moeder woont nog altijd in hetzelfde huisje op drie hoog, waar Kimberly is opgegroeid.

‘Jaaizus mam, wanneer ga je de Flesseman nou ’s bellen? ’t Is toch geen doen, al die trappen!’ Hijgend leunt Kim tegen de keukentafel. Buurvrouw Bep rommelt morrend in de keukenla.

Van slag

Ze kan zich ’t niet meer permitteren om te reageren op haar dochter’s gemopper nu de rollen zijn omgedraaid. Maar toch, als Kim de Flessenman aanhaalt, raakt ze steevast van slag: ‘Ach hou toch op auver dat bejaardenhok! Ik ga niet tussen die ouwehoeren zitten, de haaile dag dat gezaaik aan je kop. Ik gaan hier pas weg tussen zes plankies, prent dat nou maar in je oren!’

Huisarts

Dochter Kim reageert niet op de snibbige toon van haar moeder en ploft op het kleine stoeltje aan de keukentafel. Haar enorme bips is de stoel al jaren ontgroeid maar het stoeltje houdt moedig stand. ‘Nou, kom op nou maar met je lijssie want ik heb meer te doen vandaag, mam.’ Haar moeder luistert goed tussen de regels door en vraagt: ‘Wattisser dan?’ Kim antwoordt: ‘Ach, de boel verslijt waar je bij sit. Effe naar de haasarts voor me knieën en me nek begint nou ook al.’

Batterijen

Nu haar dochter over haar nek begint, herinnert buurvrouw Bep zich weer wat ze in de keukenla zocht. Ze heeft nieuwe batterijen nodig. ‘Kaaik ’s mop,’ Ze trekt een enorme zwarte staaf uit de la: ‘Zou je ook ’s motten aanschaffen, seker als je last heb, wijffie. Salig in je nek voor de tillefisie. Neem ‘m maar mee, op de hoek hebben ze de goeie maat batterijen.’

In een zakje

Kim hapt even naar adem, herpakt ze zich en roept uit; ‘Mam, wat moet jij met zo’n grote zwarte dildo?!’ Haar moeder kijkt haar verschrikt aan. De toon van haar dochter doet haar ’t ergste vermoeden. ‘Effe mam… jij bent toch niet met dat ding naar de winkel geweest hè… Jaaizus Kerristus mam! Je had ‘m toch wel in een zakkie, hoop ik?!’ Gierend gooit Kim haar hoofd naar achteren.

Bep beziet haar gezegende massagestaaf en nu pas valt het kwartje. Ze voelt een rilling over haar rug trekken. Verhuizen naar de Flesseman lijkt ineens zo’n slecht idee niet meer.

Deel gul jouw moment dat verhuizen de enige optie leek! Werkt helend, heus! Ik verklap niks aan niemand!