
100!
Oh.
Ik dacht keigrote cijfers te plaatsen ter viering van een mijlpaal. Het zijn maar kleine cijfers zie ik. Vast een gevolg van mijn technische onvermogen. Evengoed heb ik mijn honderdste verhaal over de Rosse Buurt gepubliceerd. Ik begon met een schrijf-uitdaging en dat is een beetje uit de hand gelopen. Ik ga al ruim twee maanden over de einddatum heen, geen idee wat er in mij gevaren is.
Verwachtingen
Nu heb ik jou op mijn maillijst staan.
Sterker nog, velen met jou! Zo leuk! En jullie verwachten natuurlijk morgen weer een verhaal. Terecht, want dit verwachtingspatroon heb ik zelf geschapen (geschept?). Maar eerst ga ik deze mijlpaal vieren met een weekend weg. Offline.
Mijn handen zijn een beetje typ-moe en mijn hoofd wil van die Handhavers af. Wat speelde er in mijn hoofd vóór ik met mijn verhalen over de Rosse Buurt begon? Had ik wel Een Leven? Kortom, even terug naar standje free-stylen for the mind.
Na het weekend kom ik bij u terug
Ik hoop dat ik tegen die tijd weet hoe. Vermoedelijk ga ik de frequentie van de stukjes terugschroeven. Ik denk dat dat de kwaliteit ten goede komt. Kijk, Thomas van Luyn hoeft maar eens per week te shinen. Verdraaid, zo kan ik het misschien ook!
Los eindje
Nog even een los eindje afhandelen voor de regelmatige lezers onder u (Hoi mam!): De brandweer is af! Die mag niet meer meespelen. Ze hebben niet gereageerd op mijn mail. Dat vind ik onacceptabel want beloofd is beloofd, ook al ben je brandweerman. Juíst, als je die droombaan verworven hebt!
Ik ga op zoek naar nieuwe helden. Dat zal nog niet meevallen dus mocht u suggesties hebben: Gaarne! (Sorry zus, weer zo’n ouderwets woord. Ik denk dat Simon Carmiggelt zich via mij heeft gereïncarneerd, maar ik heb zo’n sterk karakter dat hij net niet duidelijk doorkomt. Ik maak er een ratjetoe van.)
Dag lieve lezer. Ik ga u missen! En mijn Rosse Buurt!
Welke held heb jij? En? Blijft ie staan als je ‘m in onderbroek voorstelt? Oh, kent u dat niet? Een ouwe lagere-school truc: Neem iemand in je hoofd waar je tegenop kijkt. Zie ‘m voor je in z’n onderbroek en voilà! Een stuk minder eng! Deel je held! Ik kijk ernaar uit!
Dat weekend duurt wel heel lang…. ?
Wat blijven je verhalen? Ik mis ze… Hoe gaat het met je?
Zei ik toch meteen (van het uitgeven)! Veel te leuk geschreven om niets mee te doen? Gefeliciteerd hoor!
Een weekendje rust?! Amehoela!
Jij hebt natuurlijk een rendez-vous met die uitgever die je wereldberoemd gaat maken.
Niet?
Nou, ga dat eens even heel snel regelen dan!
Wat een top-idee, ik ga ze meteen bellen 🙂 Dank voor je leuke compliment, jij kan er zelf ook wat van!