Het is weer groepen-dag!
Onder mijn raam krijgt een groep instructies van een gids. Ik vang willekeurige woorden op: ‘Hoeveel….?’ en ‘Jaaaa, dat dénk je!’
De gids blijkt een ‘grap’ te maken. Hij vraagt hoeveel de mensen denken dat een prostituee kost. De man naast hem verraadt zichzelf met: ‘Vijftig euro!’ Waarop de gids gevat antwoordt: ‘Jaaaa, dat dénk je!’ Nu wiebelt de groep wat ongemakkelijk van het ene been op het andere, hier en daar een scheef lachje.
Waarom dat ongemak? vraag ik me af. Als ik me even in die mensen verplaats denk ik ’t te begrijpen: We staan in de rosse buurt. Dat is op zich al discutabel: dat je ervoor betaalt om naar vrouwen achter glas te gaan kijken.
Op zielsniveau weten we allemaal dat dit een situatie is, die ver af staat van onze eigenlijke natuur. In deze buurt is onze ultieme uiting van liefde, namelijk vrijen, ver verwijderd geraakt van het gevoel wat je daarbij verwacht. Maar dat terzijde.
Wat ongemak oplevert is die opmerking van de gids: ‘Jaaaa, dat denk je’. En ’t vingertje wat hij daarbij opsteekt. Als extra waarschuwing. De onderliggende boodschap is: ‘Je wordt genaaid’. Nu is dat misschien ook je bedoeling maar de gids heeft ’t hier over oplichting.
Ervan uitgaand dat wij als mens empathie voelen voor onze medemens, vooral die in ondergoed, levert dit klaarblijkelijk een ongemakkelijk gevoel op. Waarom zou je ervan uitgaan dat je opgelicht wordt? Is prostitutie niet gewoon eerlijke ruilhandel? Jouw geld voor het gebruik van mijn lichaam? En wil je meer, dan betaal je meer? Wat is hier anders aan, dan de verkooptechniek waar Wim Sonneveld over rept in zijn sketch De Postzegel?
Of schuurt het toch een beetje hier en daar?
Loop je in zo’n groep niet eigenlijk tegen dat kantje aan te schuren?
En mogen we hier de volgende conclusies uit trekken?
- Kijken naar meisjes in ondergoed is ongemakkelijk
- De meisjes naaien je waar je bij staat
- Gidsen deugen niet.
Wat vind jij van deze stellingen? Waar of niet waar? Deel je mening! Ik ben benieuwd!