Wat ik op een doordeweekse dag zie..

Een groepje van 55 man. Uurtje later, 47 mensen:

Vijf minuten later, 54 man.  En hé … daarachter nog een clubje … 34 tel ik daar. De groepsspits is begonnen.

Ik schrijf over groepen in de Rosse Buurt omdat dit onderwerp steeds in de media opduikt. Het maakt mij niet zoveel uit of mensen naar de Wallen komen in een groep, of als loslopend wild. Als er al een verschil is, dan is het dat groepen vrij rustig zijn en het wild vaak schreeuwt.

Zou je een gemiddelde dag uit mijn straat beschrijven, dan zie je het volgende patroon: Om negen uur verzamelen de meisjes zich voor het ophalen van hun sleutels. Heb je geen kind aan.

Om tien uur verschijnen de eerste groepen in de buurt. Ook vrij rustig maar, door de macht van het aantal, niet te negeren. Dat gaat door tot de stelletjes met kinderwagens hun neuzen laten zien. De pipse peuter slapend in de buggy, een jengelende kleuter ernaast en twee dodelijk vermoeide ouders die zichzelf en hun nageslacht voortslepen.

Rond een uur of drie komen de eerste vrijgezellenfeestjes aan. Die beginnen altijd vroeg met schreeuwen om de feestvreugde van hun bezoek te benadrukken. Dit kan te maken hebben met indrinken en dan te vroeg pieken ofzo? Is een wilde gok hoor.

Tegen borreltijd komen de groepjes jonge mannen, vrouwen en stelletjes de buurt binnen. Dat is ook de tijd dat je de eerste dealertjes in donkere hoeken op hun hakken ziet draaien. Zij hebben maar een paar verstop-plekken in verband met de vele camera’s in de buurt en laten dat nou net de hoeken zijn waar ook groepen hun instructies krijgen.

In de resterende uren verzamelen zich de hooligans bij de rest van de mensen. En zo door tot een uur of vier ’s nachts. Gezellig hoor. Moet je ook ’s doen.

Zeg, vindt u dit eigenlijk nog wel interessant? Ik voel me soms net Professor Zuurbekje, vanwege mijn zure gezaag. Laat het me weten! Misschien zoek ik wel een nieuwe koers!