Je bent f**kbuddies, of niet.

Daar zit je dan. Wachtend in de rolstoel van je vriend. Ik zie ze aan komen; twee jonge mannen, eentje met krukken en één met een lege rolstoel.

De man met krukken loopt voorop. Hij lijkt licht opgewonden en heeft een kwieke tred, ondanks zijn beperking. De man met de rolstoel volgt gelaten. De kwieke krukkenman duikt een zijstraatje in. De ander parkeert de rolstoel aan het begin van de straat en verdwijnt ook uit het zicht. Even later komt de laatste weer terug en ploft in de rolstoel. Die staat precies in het ochtendzonnetje dat door het smalle straatje komt piepen.

De man steekt een sigaret op. Of een jointje, wat gezien zijn rustige uitstraling aannemelijker is. Boven de rugleuning van de rolstoel zie ik de felgekleurde kop van Mickey Mouse uitkomen: een applicatie op zijn spijkerjasje. Hij draagt een rond hippiebrilletje en een gouden oorring. Hij doet me denken aan Bob Dylan, ook vanwege de woeste kop met haar.

Als ik na tien minuten weer ga kijken is hij verdwenen. De rolstoel ook. Een mooi geval van f**kbuddies. Dit woord is mij indertijd heel anders uitgelegd: je f**kbuddy is de maat die. als je doodgaat, je vieze video’s weggooit voordat je vriendin ze vindt. Kan je nagaan; video’s! Zolang geleden alweer. Maar dat terzijde. Ik heb nooit geweten dat het woord ook zo letterlijk toepasbaar was.

Mooi toch? Dat je in opgewonden staat van zijn, gemankeerd en wel, toch op je maat kunt rekenen?

Heb jij ook een echte vriend? Die ondanks heelveel altijd van je zal houden? Deel het met ons! Wij willen het ook weten!