Goldbergersteeg

Kijk, wat een fijn resultaat!

De Goldbergersteeg werd onlangs afgesloten. Een straatje waar ik nooit in ben gelopen om redenen die ik u nog ga vertellen. Je ziet nog net een puntje van de straatnaam, halverwege de foto links. Dat is de betreffende steeg. Daarachter lopen mensen, er voor is het leeg. Ziet u hoe de routing van de stroom loopt?

Vader

Routing… een woord dat voor mij onlosmakelijk verbonden is aan mijn vader. Hij was winkelarchitect en hij sprak vaak over de routing in een winkel. Daarmee doelde hij op de vaste route die mensen nemen bij entree van een winkel. Die looprichting is voor vrijwel alle klanten hetzelfde, namelijk rechtsaf. Behalve voor de linkshandigen onder ons, maar dat terzijde.

Winkelinrichting

Je kunt dus een winkel zo inrichten dat men langs alle uitgestalde koopwaar geleid wordt. Zo hou je als ondernemer alle opties open om zoveel mogelijk omzet te genereren.

Enfin, routing blijkt dus niet alleen voor winkels, maar ook voor een hele buurt op te kunnen gaan. Met als fijne nuance, dat de looprichting van deze buurt van nature langs de koopwaar glijdt. Daar hoef je niets op in te richten zoals mijn vader deed. Hier lijkt het adagium: geen meisjes = geen mensen te gelden.

Routing

Je ziet het op de foto: het publiek slaat linea rectaal af naar de Dolle Begijnensteeg.

Weg zijn ze.

Lucht.

Ruimte.

Nimmer zag ik het begrip routing zo mooi geillustreerd als met deze sluiting van de Goldbergersteeg.

Mijn dochter

Mijn vader komt even tot leven.
Ik zie hem in gedachten lachen; ‘Snappen jullie het nou eindelijk? Dat is mijn dochter, mensen! Die is niet op haar achterhoofd gevallen. Dat móet een dochter van mij zijn!’