Je ziet ‘m bijna niet op de foto.

Zijn blauwe jas valt mooi weg tegen het blauwe plastic zeil. Waar hij tegenaan plast, als stond hij in een krul.

Gisteravond hadden we het er nog over. Man merkte op dat het zo wonderlijk was dat die mooie boekenplanken daar nu al een week buiten staan. Weliswaar onder een zeiltje, maar toch. ‘Waar kan dat nog in de stad?’

Hij probeert de beste beentjes van de buurt altijd te benadrukken tegenover mij. Omdat ik er graag op mopper; te druk, te veel testosteron, te vaak Koningsdag-sfeer,  noem maar op. Maar nu had ie me.

Ik liet het even op me inwerken en vond het toen toch niet wonderlijk. Tenslotte staan de planken onder een zeil. Tegen de pui van een winkel die de godganse dag open is. Dat pakt niet lekker mee.

Daarbij… Hollanders met enig gezond verstand komen niet in deze buurt. En voor een toerist zijn boekenplanken van 2 meter niet per sé de catch van de vakantie.

Met de man die de planken als toilet gebruikt is er wederom een cliché bevestigd. Elk hoekje in de rosse buurt wordt namelijk als zodanig gebruikt. De voorlaatste keer dat ik zo’n man moest berispen was hier tegenover. Daar wordt verbouwd. De bouwvakkers waren op de eerste verdieping bezig.

Uit mijn ooghoek zie ik deze man het klassieke gebaar maken terwijl hij de deur in stapt. Puur instinctief reageer ik streng, als was het mijn eigen kind: ‘What are we doing?’ De man kijkt me verschrikt aan en mompelt iets in een taal die ik niet versta.

Ik zeg dat dit geen stijl is en wijs hem de weg naar de krul om de hoek, een uitvinding van de gemeente. Dáár kun je als man plassen.

Wat zo’n krul betreft: Dit zegt het Parool over het voornemen de krul op de Nassaukade weg te halen: ‘De gemeente plaatst geen vervanging voor het urinoir en verwacht dat de overlast zal verdwijnen als de krul eenmaal weg is.’ Dat vind ik grappig; de gemeente denkt dat mannen niet meer plassen als je een krul verwijdert. Maar dat terzijde.

De bijna-plasser heeft een vriend bij zich die me wel begrijpt en samen gaan ze op zoek naar de krul. Mopperend lopen hij en z’n maat de straat uit. De sufferd heeft geen idee hoeveel geluk hij heeft. Wij vrouwen hebben geen krullen.

Wij vrouwen willen ook krullen! Toch?! Deel je mening! Ik hoor ’t graag!