Rrrrrrr, kgggt, rrrrrrrrrrt …

Daar zijn ze weer, de rolkoffers.
Ditmaal kwamen ze aan op zondag. Dat is gek, want normaal vertrekken ze juist op zondag. Rolkoffers hebben namelijk een vast stramien in deze buurt.

Op vrijdag arriveren ze, met een verse lading toeristen. Ze gaan vaak niet direct naar het hotel. Eerst even inchecken bij de Rosse Buurt. Ze hebben tenslotte maar een weekendje, dus dat gaan ze óptimaal benutten.

Rrrrrrrr, kggggggggt (kapot wieltje), rrrrrrrrr …

Opgewonden, lacherig, en met enige spanning rond de kaken zie je ze de straat in stieren. Vaak zijn het groepjes van twee tot vijf mannen. Ze praten en lachen, allebei een beetje te veel en te luid.

Zo gauw de eerste meisjes achter de ramen worden gespot, zakt het looptempo en stijgt het lachvolume.

En dan ontstaat er iets wonderlijks …
De mannen gaan flirten.

Nee maar echt; de schouders gaan naar achteren, de grappen worden harder, er wordt gedold en opgejut. En dat, voor een raam waar een meisje staat te wenken met een roodgelakte nageltje: Kom dan! Poele poele poele…

Dat meisje is aan het werk. In haar ondergoed.

Zou zo’n man dat in een gewone winkel nou ook doen? Afgezien van de mogelijkheid dat het winkelmeisje extreem leuk zou zijn: Zou hij bij de huishoudwinkel ook zijn rug rechten en flirten bij de aanschaf van een nieuwe vuilnisbak?

Gaan de wieltjes van jouw rolkoffer ook altijd stuk? Deel je narigheid, ik heb een luisterend oor!