Verwarring in de straat

Het is hier heerlijk wakker worden. Zo onrustig als het ’s avonds is, zo kalm en vredig is het in de ochtenduren. Geen hond op straat. Geen geschreeuw, geen gezwalk, geen groepen, geen gelal. Allemaal lekker niet.

Sterker nog; de straat is uitgestorven.

Heel soms verschijnt er in die rustige uurtjes een verdwaalde man met teveel ledematen. Die zie je dan tegen een muur aanvallen. Of struikelen over zijn benen en armen. Het kan, struikelen over je eigen armen. Moet je wel ernstig veel drugs nemen, wil dat lukken.

De eerste keer dat ik zo iemand zag schrok ik ervan. Ik hing uit het raam en zwaaide mijn zoon uit, op weg naar school. In de dwarsstraat zag ik een man zijn gevecht leveren met de zwaartekracht.

Gelukkig was hij niet in staat zichzelf voort te bewegen dus mijn zoon was al lang en breed op school toen de man eindelijk onze straat inkroop. Hij was het op handen en knieën gaan proberen. Voorwaar geen slecht besluit.

Ik was zo naïef om de politie te bellen. Met bonzend hart en overslaande stem vertelde ik dat er iemand ernstig de weg kwijt was terwijl ik mijn zoon uitzwaaide. Dat dat gevaarlijk was, hij had het kind wel iets aan kunnen doen in zijn verwarring. De politie was het erg met me eens en beloofde direct actie te ondernemen.

Na drie kwartier hoopvol uit het raam kijken viel het kwartje dat er nooit iemand van plan was geweest om te komen. De man zou zijn roes wel uitslapen ergens in een hoek. Hij had tenslotte geen vlieg kwaad gedaan. Ik hoopte dat hij de hoek van de straat nog ging bereiken vandaag, zodat ie niet zichtbaar was voor m’n jongen als die weer fris en fruitig aan zou komen fietsen na schooltijd.

Dat mijn kind hier onbezorgd zou opgroeien bleek iets te hoog gegrepen. Hij is ondertussen gepokt en gemazeld door de buurt en heeft alle uitwassen van ons menselijke ras voorbij zien komen. Hij is al meer man van de wereld dan ik hem toewens op zijn leeftijd. Ik heb alleen nog de hoop dat ’t hem ook weerbaar maakt.

Gebeuren er in jouw buurt ook wel eens dingen die je liever voor je kinderen verbergt? Deel het hieronder. Ik hoor graag je verhaal!