Verhalen over de oorlog

De Dam is vergeven van helden van weleer.

Ik bekijk de foto’s die ik net maakte, om er eentje uit te lichten waar ik iets over ga vertellen. Het valt me moeilijk vandaag te kiezen. Er staan zoveel mensen op de Dam. Velen zijn zichtbaar aangedaan door het ritueel van deze dag, Dodenherdenking. Ik stel me zo voor dat elk mens, elke familie een verhaal kan vertellen over de oorlog.
Er zijn zoveel niet vertelde familiedrama’s.

Trauma’s

Ik ken ternauwernood de oorlogservaringen van mijn eigen familie. Ik heb geen idee welke verschrikkingen er in andere families hebben afgespeeld. Ouders die niet anders konden dan hun kinderen en kleinkinderen hun trauma’s doorgeven via genen, bloed en angst.

Als hun kinderen opgroeien en volwassen worden, begrijpen ze soms hun eigen lijf niet. Deze kinderen mochten opgroeien in vrede. En daarom kenden zij de luxe van zich te kunnen ontwikkelen in veiligheid. Desondanks hebben ze soms onverklaarbare spierspanningen, zonder aanwijsbare oorzaak.

Opruimen

Aan ons en de volgende generatie om de ongekende emotionele bende op te ruimen die de oorlog veroorzaakte. Er wordt hard gewerkt en er wordt hard verwerkt. Op allerlei manieren ontdoen mensen zich van de trauma’s die hun familie opdeed in de oorlog.

Therapie, yoga, familieopstellingen, meditatie, mindfullness, retraites, massage, rebalancing, rebirthing  en ga zo maar door. Deze tak van sport groeit explosief.

Emoties

Natuurlijk, men doet dit om rust of zichzelf te vinden, zich te ontwikkelen, of wat voor gedachte er ook achter zit. Maar als we even uitzoomen en met een helicopter-blik naar de afgelopen eeuw kijken, dan zie ik een aardverschuiving op het gebied van emoties en hoe mensen daarmee dealen. Mocht ik daarin gelijk hebben, dan voeg ik er nog aan toe dat we flink aan het opruimen zijn met z’n allen.

Het is een beetje zoals die meneer vertelde over de jodenvervolging: het leken allemaal kleine, onbeduidende maatregelen die werden getroffen maar achteraf bekeken leidde het tot één doel: de fuik in.

Opschonen

Ik zie nu dat een soortgelijk proces zich afspeelt in omgekeerde richting: We schonen ons meer en meer op van de gruwelijkheden en worden daarmee steeds vrijer in ons doen en laten.

Of dat een zegen is valt te bezien, maar het voelt allicht beter.

Lijken die 2 mins stilte bij jou ook steeds korter te duren? Deel je ervaring! Wat ging er door je heen?