Er ligt iemand op de grond op het Oudekerksplein.

Ah gosh… Even de situatie aankijken. Het bellen met 112 heb ik in de loop der jaren afgeleerd. Te vaak bleek het geen alarmgeval te zijn maar gekkigheid, te veel bruine brokjes of zo.

Na een minuut of twee komt de jongeling omhoog. Hij trekt zijn t-shirt uit en gaat weer op zijn jas liggen, als lag hij op zijn badhanddoek te zonnen. Hij ligt op zijn rug met zijn handen onder zijn hoofd. Een paar minuten later staat er een man naast hem. De man pakt zijn mobiel en belt.

De jongeman verzamelt moed en ledematen en gaat rechtop zitten. Hij zwaait wat in de richting van de man. Dat gaat niet zo makkelijk want de man staat achter hem. Omdraaien is blijkbaar geen optie. De jongeman trekt zijn aandacht maar de man hangt niet op.

Nu voorziet de zonaanbidder een scenario waar hij liever niet in belandt en hij kiest eieren voor zijn geld. Hij krabbelt op met een tussenstop op handen en voeten, bips hoog de lucht in. Even lijkt ’t alsof hij een koprol gaat maken, maar nee. Het lukt hem zijn torso ook naar boven te trekken en maakt daarbij flink slagzij. Oef.. dat valt niet mee.

Gelukkig was hij kien genoeg om ook zijn jas meteen op te pakken anders moest hij weer bukken, met alle risico’s van dien. Hij loopt weg, onderwijl zijn shirt aantrekkend. De bellende man is klaar met zijn gesprek en verdwijnt uit mijn gezichtsveld.

Overigens geen handhaver zien opdraven, maar dat terzijde.

Wat vind jij: is zonnen op straat niet een prachtig voorbeeld van multifunctioneel gebruik van de openbare ruimte? Laat ons niet in spanning! Deel je gedachten!